Popüler Kültürün Notalarında Toplumu Anlamak

Seminerin geçen ayağını “Let The Sunshine In”, “We Shall Overcome”, “Moon River” melodileri ile “Avrupa’nın Kızları”, “Fabrika Kızı”, “Demirel” ezgileriyle birleştirerek Adalet Ağaoğlu’nun “Bir Düğün Gecesi” romanının giriş cümlesiyle 70li yıllara girerek bırakmıştık: “intihar etmeyeceksek içelim bari”. Üçüncü bölümde sadece Türkiye’yi değil, tüm dünyanın da bugününü hazırlayacak olan 70li yıllar ve değişen sosyo-kültürel ve sosyo-ekonomik yapısını yine popüler kültür teması içerisinde inceleyeceğiz: 12 Mart darbesi, İran Devrimi, Şili’de Pinochet darbesi, Watergate Skandalı, Neo-liberalizmin Margaret Thatcher ve Ronald Reagan ile vücut bulması, okullarda okumayı Cin Ali’nin öğretmesi, meşhur yağ kuyrukları, “telesafirlik” günlerinde Çarli’nin Melekleri’nin, Uzay Yolu’nun, Ceyar’lı Dallas’ın, Beyaz Gölge’nin seyredilmesi, hippie akımının zamanla sistemle birleşmesi, İngiltere’den “Anarchy in the UK” seslerinin duyulması, diskonun çıkışı, Studio 54 ile zirveye yerleşmesi ve Comisy Park stadyumundaki hazin sonu, bugünün üst kültürü olan rap’in New York’ta hip hop olarak doğuşu, “Yıldız Savaşları”, “Baba” filmlerinin en bilinir popüler kültür örnekleri haline dönüşmesini inceleyip, Soul Train’de dans edip 12 Eylül 1980’de ara vereceğiz.

Ayşecan Aral Ste. Pulchérie ve Saint Benoit'da aldığı eğitimden sonra gittiği Strasbourg Üniversitesi Sosyoloji bölümünden "Sosyal Fenomen: DJ'ler" ve "İstanbul'un Son Rumları" konularında tezlerini vererek mezun oldu. Bilgi Üniversitesi Kültürel İncelemeler bölümünde yaptığı "Gezi ve Değişen Sokak Dili" teziyle yüksek lisansını aldı. "(popüler) kültür, müzik, kent, mikro sosyoloji" gibi alanlarda çalışarak sosyolojiyi sadece kalın kitapların sonsuzmuşcasına süren sayfalarının sıkıcı, büyük sıfatlı yazılarına sıkıştırmayan; aksine yaşayan bir olgu olarak onu farklı disiplinlerle birleştirmekten kaçınmayan, kariyerini profesyonel ve öğretim görevlisi olarak bir arada sürdüren ICF sertifikalı sosyologlardan.